Ik denk dat één van de belangrijkste dingen in het ouderschap toch wel is om tijd voor jezelf vrij te maken. Waarom? In die tijd kun je namelijk aandacht besteden aan jezelf. Niet aan je partner, niet aan je kinderen, maar aan jezelf.
En ik geloof heel goed dat je daar een schuldgevoel aan over kunt houden. Dat je even tegen je kinderen of partner moet zeggen, nu even niet, want ik wil even tijd voor mezelf hebben. Dat klinkt behoorlijk egoïstisch toch? Alsof je alleen maar aan jezelf kunt denken? Het gevoel hebben dat je niet je kinderen op één zet, maar jezelf. Hoe kun je dat nu namelijk maken? De hele wereld zegt toch altijd dat je kinderen op één staan? Dus jij toch ook?
Maar draai het eens om. Hoeveel levert het je op als je juist wel tijd aan jezelf besteedt? Welke voordelen levert het voor jou en dus je kinderen op? Doordat jij tijd aan jezelf besteed, op welke manier dan ook, al is het tien minuten een boek lezen, een blokje om gaan wandelen, gaan handletteren, een meditatie doen, naar de sportschool of gaan fietsen. Je zult merken dat jij je hoofd erdoor leeg kunt maken en er energie van krijgt. Waarschijnlijk krijgen ze er een vele leukere moeder voor terug.
Tijd voor jezelf is namelijk nodig om op te kunnen laden, om te kunnen herstellen, maar ook gewoon simpelweg, omdat je meer bent dan alleen een mama.
Kun jij eens iets voor jezelf opnoemen wat je dolgraag zou willen doen en waar je graag, alleen, tijd aan zou willen besteden? Wat zou dat dan zijn? Op welk moment in de week kun jij daar ruimte voor inplannen in je agenda? Niet over een maand, niet over een week, maar deze week nog?
De focus zou dus niet moeten liggen op dat je je kinderen op een plaats lager zet en er een schuldgevoel door creëert, integendeel zelfs. Je zet ze zelfs een paar treden hoger, omdat je doordat jij lekkerder in je vel zit, jij er veel meer en op een andere manier er voor ze kan zijn. Namelijk op een liefdevolle en rustige manier.
Laat je het me weten?
