Ja hoor, daar komt hij weer om de hoek kijken: je schuldig voelen omdat jij vanuit die overprikkeling richting je kinderen reageert. Het schuldgevoel dat aan je knaagt, omdat je niet had willen mopperen, tegen ze had willen schreeuwen, je frustratie ze op had willen botvieren juist op het spitsuur van de dag.
Dat schuldgevoel zegt alles over jou, omdat je voor je gevoel niet hebt kunnen voldoen aan dat plaatje in jouw hoofd. Grote kans dat je dat ideale plaatje in je hoofd hebt waar je aan wilt voldoen. Die ideale moeder die altijd de rust zelve is en vanuit rust reageert. Maar het is je niet gelukt en bam daar is dat gevoel: schuldgevoel. Het is je niet gelukt om te reageren zoals je wilt.
Het geeft je een gevoel van falen, een gevoel waarom het jou nou niet lukt en al die andere moeders die je om je heen ziet wel. Toch? Hun lukt het toch wel? Zij zijn nooit overprikkeld. Nee, nooit. En jij wilt dat ook graag. Misschien is het schuldgevoel nog niets eens het grootst richting jezelf, maar wel richting je kinderen.
En, je wilt wel graag af van dat schuldgevoel? Wellicht dat onderstaande je al een zetje kan geven om er op een andere manier mee om te gaan.
1. Schrijf eens uitgebreid de situatie op waarover je schuldig voelt. Wat gebeurde er allemaal en welke emoties heb je erbij ervaren? Welke gedachten heb je er allemaal over? Blijf schrijven tot er niets meer komt.
2. Probeert het schuldgevoel te accepteren en wees hierin lief naar jezelf. Het mag er zijn, want het zorgt ervoor dat je ook beseft hoe je wel wilt reageren.
3. Schrijf eens op wat je nodig hebt om op een andere manier te reageren en geef jezelf de kans om het de volgende keer op een andere manier te doen.
Je hebt namelijk iedere dag de mogelijkheid om het anders te doen. Om een andere keuze te maken en om steeds meer in de richting te komen van die moeder die meer vanuit rust reageert, maar jij bent wel degene die daarin mag gaan geloven dat dat ook daadwerkelijk kan.
