Boos worden, uit je slof schieten of schreeuwen door wat er om je heen gebeurt. Misschien herken je het wel als gevoelige moeder en nog wel meer dan de anderen om je heen. Waar komt het vandaan? Is het de drukte of stress, de negatieve opmerking die je hebt gekregen, het speelgoed van de kinderen waar je overheen struikelt?
Maar vaak is het een opeenstapeling van gebeurtenissen, momenten, situaties, je eigen gedachten of opmerkingen die zorgen voor jouw eigen overprikkeling. Er hoeft dan maar iets te gebeuren waardoor de emmer overstroomt en alles eruit komt.
Echter ligt het moment dat je geïrriteerd raakt en dat je de controle over jezelf verliest sneller op de loer dan je denkt. Voor je het weet word je boos of schreeuw je een keer naar de kinderen en voel je dat je daarin blijft hangen. Terwijl je dat eigenlijk helemaal niet wilt. Het is een reactie die voortkomt puur uit overprikkeling.
Daarbij zijn de kinderen ook een mooie spiegel voor jezelf die mee gaan in je gedrag. Tel dat er dan nog maar eens bij op en samen zit je mooi in een negatieve vicieuze cirkel waar je heel graag uit wilt.
Maar hoe? Je ervaart het wel en je voelt het wel.
Het is alles behalve die reactie die je wilt geven. Je wilt niet schreeuwen, je wilt niet boos worden. Voor je het weet heb je een schuldgevoel en ga je daarmee naar bed.
Daarom is het goed om jezelf beter te leren kennen. Te weten waardoor jij overprikkelt, hoe het werkt en hoe je ermee om kunt gaan. Want, je bent geen monster, maar een moeder. Een lieve moeder. Alleen moet je dat zelf wel zien en ervaren dat je dat bent en dat je zelf de regie in eigen kunt nemen. Dat kun je, alleen je moet weten hoe.
Wil jij weten hoe?
