Vroeger had ik altijd een hele lijst voor mezelf, noem het maar die welbekende to-do lijst. Daar kon ik dan aan het begin van de week mee beginnen en iedere keer als iets in me op kwam, schreef ik het op mijn lijstje erbij. Het liefst wilde ik die lijst ook aan het einde van de dag weg gewerkt hebben. Tegenwoordig ga ik daar anders mee om.
Ik heb namelijk zo’n brein dat alle kanten op kan schieten en van het een naar het ander kan gaan. Er kunnen ineens ideeën komen, ineens uit het niets. Iets wat ik wil doen, iets wat ik op wil zoeken, iets wat ik wil vragen, iets wat ik uit wil zoeken, noem het maar op.
Misschien herken je dat wel. Een brein dat eigenlijk nooit uit staat.
Met momenten kan ik daar dan behoorlijk last van hebben, omdat het me dan ook in de weg kan zitten als ik bijvoorbeeld met mijn kinderen ben en hen eigenlijk de aandacht wil geven. En dat gaat niet samen. In mijn hoofd bezig zijn met die lijstjes en ook aandacht hebben voor mijn kinderen.
Ik zal je vertellen dat gevoelige kinderen het ontzettend goed in de gaten hebben als je in je hoofd met hele andere zaken bezig bent dan met hen. Ze hebben daar hele goede antennes voor. Ze gaan namelijk zo’n gedrag vertonen, zoals bijvoorbeeld zeuren, je aandacht trekken of zeggen dat ze je nodig hebben.
Eigenlijk kun je niets anders doen dan je eraan over te geven en je to-do lijstje in je hoofd los te laten. Eigenlijk zijn dat allemaal uitnodigingen aan jou om dat lijstje los te laten en weer even met je aandacht naar het hier en nu te komen.
Maar goed, waarschijnlijk wil je wel wat met die to-do lijstjes, want ze komen niet voor niets in je hoofd op. Wat als je nu eens op een dag voor jezelf gaat bepalen welke drie dingen de meeste prioriteit hebben van dat lijstje. Niet tien dingen, geen acht dingen, maar slechts drie dingen die echt gedaan moeten worden of uitgezocht moeten worden. Alles wat je nog meer kan doen is mooi meegenomen. Hoe zou dat voelen?
Ik zou zeggen: welke drie dingen mogen er vandaag bij jou op je prioriteitenlijstje komen te staan?
