Kun jij het je nog herinneren? Dat je voor het eerst moeder werd. Je leeft er maanden naartoe om dan dat bundeltje liefde in je armen te krijgen. Eenmaal in je armen kun je je ogen er niet vanaf houden. Je straalt iedere keer als je naar je pasgeboren baby kijkt en je geniet. Je ziet hem of haar groot worden, ouder worden en de tijd vliegt voorbij. Niet wetende wat je daarna allemaal te wachten staat aan bijzondere momenten, maar ook word je geconfronteerd met verschillende fases in het sensitieve ouderschap.
En het raakt je keer op keer, omdat je moeder bent en het over je kind gaat. Maar ook, omdat je iets herkent in jezelf of in je kind. De emoties, het sterke ‘nee’ zeggen, je verschuilen achter anderen, het verlegen zijn, het hebben van die sterke wil, drama maken, ergens intens op reageren, vragen blijven stellen, het ondernemen, het zoekende hoe iets werkt of moet, ergens over door gaan of in blijven hangen, zorgen maken of piekeren en de hang naar veiligheid. Noem het maar op en vul maar aan. Het raakt je, want je herkent jezelf zo goed. Je kind is een spiegel van jezelf. Een mooie spiegel waar je ontzettend veel van houdt.
Maar, weet je, je bent niet alleen. Kijk eens om je heen en zie hoe andere ouders het doen. Zie hun struggels met hun gevoelige kind. Het zal je verbazen dat het er meer zijn dan je in eerste instantie zal denken. Alleen dan moet je wel je ogen en oren openen.
Laat je me weten als je er eentje hebt gezien?
